وای! من بیهوده‌ام، بیهوده‌ام در کارها آه! من افتاده‌ام، افتاده چون بیمارها روز و شب می‌رویم و روییدنم این است این: شاخه‌های آهکی در زیر سقف غارها در کویری سخت سوزان، مایه نومیدی است استخوانی مانده باقی، از تن مردارها لاشخوران در تنم کاویده و نادیده هیچ خشمگین کوبیده بر هم، بال‌ها، منقارها