نامه‌هاي چخوف،از نظر ادبي و درون‌ماي? طنزآميزشان نسبت به ديگر نامه‌نگاري‌هاي نويسندگان جهان از بدعت خاصي برخوردارند.کرمر و ژورسکو در اين اثر از ميان درياي مکاتبات چخوف ، مهمترين آن‌ها را برگزيده‌اند. خواننده به واسط? اين کتاب نه تنها با زندگي نه چندان بلند نويسنده و آن‌چه او زيسته همراه مي‌شود،بلکه به درک اين‌که چطور آن‌ها را در آثارش به تصوير کشيده کشيده است ،دست مي‌يابد؛گويي فرصت ارزشمندي يافته که در کنار چخوف برروي تراس در مليخوو بنشيند و به او که از همه چيز سخن مي‌گويد،گوش بسپارد: از مردم،از دهقاناني که مداوا مي‌کند،از درختاني که مي‌کارد،از تولستوي و گورکي،از داستان يا نمايشنامه‌اي که در حال نگارش آن است،از استپ،از تبعيدگاه ساخالين،از زنان زندگي‌اش و از هرآنچه که او را به خنده وامي‌دارد. اين نمايشنامه به منزل? يه تلاقي است: تلاقي آنتوان با چخوف و تلاقي مخاطب با هردوي آن‌ها.