دوگانگی ذهن و تن، که دکارت به مدد آن با چنان مهارتی پی به شناخت ما می‌برد و بنیاد معرفت‌‌شناختی کهن را دیگرگون می‌کند، اکنون بیشتر به زندان می‌ماند تا پارادایمی مشکل گشا. کوشش سراسر عمر دکارت وقف توجیه و توصیف یگانگی در عین بیگانگی ذهن و تن و بیگانگی در عین یگانگی این دو جوهر شد. ولی قدر مسلم آن است که نیندیشیدن درباره‌ی آن محال می‌نماید. چه بخواهیم چه نخواهیم، دکارت را باید آغازگاه کوشش برای فهم خودمان و نسبت‌مان با جهان قرار دهیم؛ زیرا هر چند با ظهور دکارت مشکلاتی رو می‌نماید، نیز ممکن است فلسفه‌ی او راه حل‌هایی برای بسیاری از مشکلات در بر‌داشته باشد.