اين كتاب، گذشته از شمول بر مباحث دستوري، از رويكردي زبان‌شناختي نيز برخوردار است و از اين ديدگاه، تفاوتي قابل ملاحظه ميا آن و دستور زبان‌هاي جامع موجود احساس مي‌شود. نمونه‌هايي كه از زبان فارسي معاصر در اين دستور زبان ارائه شده، براساس آثار نويسندگاني چون صادق هدايت، صادق چوبك، علي دشتي، جمال‌زاده و ديگران و نيز نوشته‌هاي روزنامه‌ها و مجلات و سرانجام شنيده‌هاي مولف هنگام اقامتش در ايران بوده كه در متن اصلي و نيز در برگردان فارسي عينا با رعايت شيوه‌ي املاي هر نوشته‌اي نقل شده است.