در ستايش بطالت مقاله‌اي کوتاه است که در آن راسل به بررسي کار و ساعت آن به عنوان مسئله‌اي اقتصادي-اجتماعي مي‌پردازد. به طور خلاصه راسل در اين مقاله توضيح مي‌دهد که اگر مردم زمان کار خود را کاهش دهند و به عنوان مثال فقط چهار ساعت در روز کار کنند بيکاري کاهش خواهد يافت و به دليل فراغت ايجاد شده، شادي در جوامع افزايش پيدا خواهد کرد. اين مسئله بسيار ساده و بديهي به نظر مي‌رسد. با اين حال راسل در مقاله‌ي پيش‌رو با ديدگاهي جامعه شناسانه و فلسفي از نظر مفهوم ثروت و حتي شادي و خوش‌بختي ظرفيت و مفهوم شادماني ناشي از فراغت را مورد بررسي قرار مي‌دهد. به عبارت ديگر مقاله‌ي راسل تحقيقي عميق است بر موضوعي که به اشتباه آن‌را بديهي مي‌پنداريم.