ليبراليسم تنها گزينه ممکن است و جوامع، حتي آنهايي که هويت خود را در تنازع با اين ايده تعريف کرده اند، دير يا زود، ناگزير از سلام يا تسليم اند. رمز برتري آن بيش از اينکه در حقيقت يا حقانيت اش باشد، در تطابق کلي آن با نيازهاي انسان، و انعطاف کافي در برخورد با تحولات است. تعظيم سياست، قدرت و دولت، لزوما، در تعارض با ليبراليسم نيست؛ مشروط بر اين که سنت ليبرالي را در متن تحولات بستر آن، مدرنيته، ارزيابي کنيم، و نيز ملاحظات فکر و فلسفه سياسي را در بند شرايط ايران امروز نکنيم. اين ملاحظات مي تواند ناظر به تبيين گذشته و تامين آينده باشد.