بسياري از متفکران برجسته در عرصه‌ي علوم انساني و علوم اجتماعي وام‌داري خود را به هايدگر تصديق مي‌کنند. […] حتي هابرماس که انديشه‌ورزي خود را تحت تأثير هايدگر آغاز کرد، ولي بعدها از او فاصله گرفت و خط مشي فلسفي سنتي‌تري را ايجاد کرد، درباره‌ي وجود و زمان چنين مي‌گويد: "احتمالاً عميق‌ترين نقطه‌ي عطف در فلسفه‌ي آلماني از زمان هگل". در طي دوره‌ي بيست و پنج ساله‌ي مطالعه و تدريس کتاب وجود و زمان که در آن تلاش کردم تا آراء هايدگر را تبيين و آن‌ها را در مقايسه با پديدارها وارسي کنم و نيز در برابر مواضع مخالف در فلسفه‌هاي قاره‌اي و تحليلي معاصر به دفاع از اين انديشه‌ها بپردازم، به اين نتيجه رسيدم که اين ستايش‌ها و تحسين‌ها موجه‌اند. (از متن کتاب)