گفت‌وگوهاي جمهوري و قوانين کيکرو آشکارا تقليدي از گفت‌و‌گوهاي جمهوري و قوانين افلاطون است. ما در اينجا با شاگرد يا مقلد (کيکرو) و استاد يا مرجع (افلاطون) سروکار داريم، اما همه‌ي شاگردانِ يک استاد به يک ميزان شاگردان خوبي نيستند و ازاين‌رو، نمي‌توان همه‌ي آن‌ها را به صرف اينکه شاگرد استادي بزرگ هستند جدي گرفت. جديت کيکرو در مقام خطيبي برجسته هيچ‌گاه محل ترديد نبوده است، اما از سده‌ي نوزدهم به بعد، شأن او به‌مثابه فيلسوفي تراز اول همواره با ترديد مواجه گشته است. بايد پرسيد که آيا کيکرو را مي‌توان شاگرد جدي افلاطون در نظر گرفت؟