حادثه مرگ امر محتوم و قريب‌الوقوعي است که دير يا زود گريبان تک‌تک ما آدميان را خواهد گرفت و مهلت زيستن بر روي کره خاکي را پايان خواهد داد. اکنون پرسش اصلي اين است؛ آيا مي‌توان از ياد و ذکر چنين رويداد مهم و تاثيرگذاري غفلت کرد و به آن بي‌اعتنا بود؟ آيا ياد مرگ مي‌تواند نقش سازنده در بالاتر بردن کيفيت زندگي و غني‌تر کردن شخصيت فردي داشته باشد؟ اساسا مرگ چگونه رويدادي است؛ آيا انتقال به جهاني ديگر است؟ يا انهدام کامل حيات آدمي است؟