پرسيدم: عميد، چرا آدم‌ها از بدبختي همديگر خوشحال مي‌شوند؟ گفت: شايد به خاطر اين است كه بدبختي خودشان را فراموش مي‌كنند. بهانه‌اي مي‌شود تا مدتي مشكلات خودشان را فراموش كنند. و ببينند كه شرايط بدتر از شرايط آن‌ها هم وجود دارد آن‌طور كه فكر مي‌كردند وضعشان هم چندان بد نيست. گفتم: چقدر نفرت انگيز...