بعدازظهري در تابستان 1862، اتيئن لنوآر، مهندس فرانسوي، محتاطانه موتوري را استارت زد كه خودش ساخته بود و آن را بين چرخ‌هاي يك گاري سوار كرده بود. دقايقي بعد، گاري كوچك به مدد موتور گنده و يغورش كه به آرامي تالاپ تالاپ مي‌كرد، از ميان پارك جنگلي ونسس با زحمت در حال حركت بود. لحظه‌اي تاريخي فرا رسيده بود، چرا كه گاري بدون اسب لنوآر وارد عالم دليجان‌ها و درشكه‌هاي اسب‌ران و مسيرهاي پر گرد و غبار شده بود، دنيايي كه به زودي براي هميشه از صحنه روزگار محو مي‌شد.