کتاب پيش رو اثري از لف شستوف است که انديشه‌هاي دو شخصيت درخشان ادبيات قرن نوزدهم اروپا را به‌شکلي بديع و عميق تحليل مي‌کند. دو شخصيتي که تاثيري چشمگير بر توسعه‌ي فلسفه‌ي خودش داشتند. آنچه به اين نويسندگان عظمت بخشيده، کاوششان در مسئله‌ي معناي زندگي و مشکلات رنج، شر و مرگ انسان است. اين دو در کنار تولستوي با بينش مشترکشان نسبت به تراژدي اساسي زندگي بشر متحد شده‌اند- تراژدي که هيچ افزايشي در دانش علمي و هيچ درجه‌اي از اصلاحات سياسي و اجتماعي نمي‌تواند آن را به‌‌طور قابل‌توجهي کاهش دهد اما در نهايت و تنها با ايمان به خداي قادر مطلق که از سوي کتاب مقدس اعلام شده، مي‌توان آن را جبران کرد. شستوف بيان مي‌کند که قوانين ظاهرا جهاني و ضروري کشف‌شده توسط علم و اصول اخلاقي که اخلاق خودمختار براي آن‌ها ادعاي اعتبار ابدي دارد، انسان را آزاد نمي‌کند، بلکه او را خرد و نابود مي‌کند. اين شورش و شناخت اغلب توسط داستايوفسکي، تولستوي و نيچه سرکوب مي‌شود و بارها با قدرتي بي‌نظير پس زده مي‌شود. خواننده در اين کتاب از مرداني که قوي‌ترين تاثيرات فکري را بر شستوف جوان داشتند، آغاز منازعات مادام‌العمر خود فيلسوف روسي عليه ايده‌آليسم، علم‌گرايي و اخلاق متعارف و همچنين اولين تلاش‌هاي او در جست‌وجوي ايمان، خواهد خواند.