خلع‌شدگان داستاني است علمي - تخيلي، يا دست كم در ظاهر چنين برمي‌آيد؛ اما رويه نخست آن را كه كنار بزنيم، با كندوكاو شگفت‌انگيز پرسشي روبرو مي‌شويم كه از قرن نوزدهم به بعد سرنوشت انسان را رقم زده: چگونه مي‌توان جامعه آرماني ساخت كه نه از فقر و ستم در آن خبري باشد، نه از سركوب سياسي حكومت‌هاي توتاليتر. داستان در روايتي مجذوب‌كننده به اين جدال فكري در دو قرن اخير تجسمي روايي مي‌بخشد: سه مجتمع كيهاني، اوراس مظهر زمين كه نظام سرمايه‌داري بر آن حاكم است، توو نماد مردمي كه هشت قرن قبل دست به انقلاب سوسياليستي زدند ولي به ساختار متمركز دولت رسيدند، و آنارس نماد جامعه آنارشيستي كه صد و پنجاه سال قبل در اقدام انقلابيوني بر پا شد كه هم از اوراس بيزار بودند و هم از توو، و در كهكشاني دوردست سياره خود را ساختند با نوعي برابري همگاني در جنبه‌هاي گوناگون زندگي. در اين تعارض سرنوشت بشر درمانده از فقر و نابرابري سرمايه‌داري، سركوب سياسي دولت توتاليتر كمونيستي و آينده‌اي كه در آن آزادي سر ستيز با برابري نداشته باشد به روايت كشيده مي‌شود.