«خشونت و نظم‌هاي اجتماعي» چهارچوبي مفهومي براي درک دو نوع نظم اجتماعي دسترسي محدود و دسترسي باز ارائه مي‌دهد. همچنين به اين پرسش بسيار مهم پاسخ مي‌دهد که چرا جوامع دسترسي باز از لحاظ سياسي و اقتصادي توسعه يافته‌تر هستند و معدود کشورهايي موفق به گذار بين اين دو نوع جامعه شده‌اند. همه‌ي جوامع بشري بايد راه‌حل‌هايي براي جلوگيري از وقوع خشونت داشته باشند و آن‌ها اين کار را به شيوه‌هاي گوناگون انجام مي‌دهند. نويسندگان کتاب با اثبات اينکه رفتار اقتصادي و سياسي در ارتباط نزديک با هم هستند مشکل خشونت را درون يک علم اجتماعي بزرگ‌تر و چهارچوب تاريخي ده‌هزارساله جاي مي‌دهند. بيشتر جوامع، که آن‌ها حکومت‌هاي طبيعي مي‌نامند با دستکاري و دخالت سياست در اقتصاد و خلق رانت براي فرادستان، خشونت را محدود مي‌کنند. اين رانت‌ها اگرچه خشونت از سوي افراد قدرتمند را محدود مي‌کند درعين‌حال مانع توسعه‌ي اقتصادي و سياسي هم مي‌شود. برعکس در جوامع مدرن دسترسي باز، سازمان‌هاي اقتصادي و سياسي ايجاد مي‌شود که رقابت سياسي و اقتصادي (تخريب خلاق) را تقويت مي‌کنند و نتيجه‌ي آن نوآوري، رونق و شکوفايي هرچه بيشتر است.