رکن ‌الدين خسروي را بي‌ شک مي‌ توان پدر تئاتر تجربي ايران دانست. او با نگاه پيشرو و مدرن خود، شيوه‌ اي را در بازيگري و کارگرداني بنيان نهاد که اکنون بسياري از کارگردانان جوان، ادامه‌ دهنده‌ ي همان راه هستند. در دنيايي که هنوز پديده‌ اي به نام اينترنت وجود نداشت، او با احاطه‌ي کم‌ نظيرش بر ساير هنرها، خوانش و تحليل متن را خالي از شيوه‌ هاي مرسوم آن روزگار به ‌پيش مي‌برد. در تمرين‌ هاي او، بازيگر بي‌ آنکه بداند، همراه بزرگاني چون آپيا، پيسکاتور، برشت، ميرهولد وگروتفسکي در سير تکاملي نمايش قرار مي‌ گرفت و اگر قرار بود تحليلي از نقش داشته باشد، بايد آن را در «عمل» به اجرا مي‌ گذاشت. در اين کتاب با بخش‌ هايي از زندگي و کار خسروي رو به‌ رو مي‌ شويم که جنبه‌ ي علمي، هنري و تا حدودي شخصي زندگي‌ اش را در ‌برمي‌ گيرد.