خاک کارخانه قصه‌ي يک صنعت است و روايت دنياي کار، اما از زبان روايتگراني که هميشه در حاشيه‌ بوده‌اند و قصه‌هايشان در ثبت سرگذشت کسب‌و‌کارها در ايران کمتر به حساب آمده است. نگاهي است از درون و از منظر منابع انسانيِ خُرد و خاموش و نه از سمت رده‌‌هاي رسمي و بالا. ثبت تجربه‌هاي ناشنيده‌ترين حلقه‌هاي زنجيره‌ي کار در ايران. روايت کارگران بومي يا مهاجري که روزگاري زندگيشان با صداي سوت کارخانه‌ي چيت‌سازي بهشهر تنظيم مي‌شده است. آشپز و معلم اکابر و زنان بافنده و ريسنده‌اي که قوت زانوها و دست‌هاشان را در تار و پود پارچه‌ها تنيده‌اند و مرداني که شبانه‌روز دستگاه‌ها را سرپا نگه داشته‌اند؛ مردماني که در تاريخ کار ايران کمتر ديده مي‌شوند.