هر واقعيت بايد مورد بررسي قرار گيرد، هر عقيده طوري مطرح شود که موجب نگراني نگردد و همچنين هر شوخي يا کنايه به سبکي مطبوع و غيرتوهين‌آميز بيان شود. هرگاه متوجه چيستي حقيقت شويم مي‌توانيم بيان آن را آغاز کنيم. چنانچه همواره ريشه در حقيقت داشته باشيم، کلماتي که مي‌گوييم هميشه مناسب موقعيت آن لحظه‌ ما خواهد بود. همواره حقيقت اين بوده‌ است که ما به‌عنوان انسان به دنبال برقراري ارتباط، گونه‌اي مهربان و نوع‌دوست هستيم، اما اين ويژگي‌ها اغلب تحت‌تاثير خواسته‌هاي دنياي مدرن رخ در نقاب فرو برده است. ما فقط قادريم در لحظه زندگي کنيم و هيچ سرنخي از آينده نداريم. ما هيچ ذهنيتي از آمار نهايي مرگ‌و‌مير، خسارات مالي، مشکلات عاطفي و فشار وارد بر روابط نداريم. ما نمي‌توانيم آينده را پيش‌بيني کنيم چرا که هيچ‌کس، هيچ اطلاعي در مورد آن ندارد.