گوشه‌اي دور نشسته‌ام، دور از ديگران، دور از خودم، در فکر آن خوابم که از من گذشت. خوابي از ميان خوابي ديگر؛ تو زنده‌اي؟ کي اتفاق افتاد؟ حافظه‌ام در برابر اين تهديد ياري مي‌کند؟ آيا سوسن گذشته‌ها مي‌تواند اين شمشير مرصع به موشک را بشکند؟ و چرا او... چرا او؟ چرا بايد ترانه‌ي ترانه‌ها سوسن برويد، که همو خورشيد و ماه را پشت ديوارهاي اريحا نگه داشته تا گاه کشتار طولاني‌تر شود؟