جان‌هاي همدل، ما را به ذهن و قلبِ يکي از برجسته‌ترين نويسندگان قرن بيستم مي‌برد. ويرجينيا وولف با قلمي ظريف و منحصربه‌فرد و با دقتي که فقط از خودش برمي‌آيد، حتي وقايع پيش‌پاافتاده را به زيباترين شکل ممکن روايت مي‌کند. نامه‌هاي او از روابط پيچيده‌اش با دوستان، اعضاي خانواده و نويسندگان ديگر پرده برمي‌دارند و اغلب، همان نگاهِ عميق و زبان شاعرانه‌اي را که در آثارش ديده‌ايم، شامل مي‌شوند. ويرجينيا وولف فقط يک رمان‌نويس نبود؛ او يک نيروي انقلابي در ادبيات جهان بود. در دوره‌ي ميان دو جنگ جهاني، وولف يکي از تاثيرگذارترين افراد حاضر در محافل ادبي لندن و عضو حلقه‌ي بلومزبري بود. از آثار مشهور او مي‌توان به رمان‌هاي خانم دالووي (1925)، به سوي فانوس دريايي (1927)، اورلاندو (1928) و همچنين مقاله‌ي مشهور اتاقي از آن خود (1929) اشاره کرد.