نكته بنيادين در فهم و ادراك موضع ساختارانگارانه لوي اشتراوس اين است كه اين نحو از صورتبندي دانايي به رغم اين كه در چارچوب شالوده هاي علمي و دانايي شناسانه به مفهوم پساكانتي واژه جايي مي گيرد، ليكن مداوما مي كوشد آنچه را كه به جدايي ميان علم و اسطوره منجر شده و مرزهايي كاذب ميان گونه هاي آگاهي و زيست درون ذهتي بشر پديدار آورده را دگر بار مورد بازسنجي و تامل قرار دهد.