در نقش روزافزونِ طبقه? متوسط در ايران از دهه? 1290 تا دهه? 1340 ترديدي نيست و با اينهمه تکوين اين طبقه نه محتوم بود و نه سرنوشته. عوامل متعددي را بايد مدّ نظر قرار داد تا بتوان هم روايتِ کاملي از فراز اين گروه در اين دوره به‌دست داد و هم فرودِ وي در ادوارِ بعدي. تغيير شرايط بين‌الملليِ ايران و تغيير سلطنت در آغاز قرن چهاردهم نخبگان علمي کشور را به مقامِ کارگزار اصليِ توليد اجتماعي و فرهنگي حکومت جديد تبديل کرد. نخبگاني که تغيير شرايط اسفناک کشور را منوط به انجام اصلاحاتي مي‌دانستند که علم مدرن کليد گشودنِ باب آن بود. از اين رو، علم هم ابزاري راهبردي شد در شکل‌دهي به جامع? مدرن ايراني و هم عنصري مهم در گفتمانِ در حالِ تکوينِ ملّي‌گرايي. مدّعاي کتابِ حاضر آن است که شکل‌گيري و تأثيرگذاريِ طبقه? متوسط، مديون موفقيتي است که اين گروه اجتماعي در هدايت اين هر دو کارکرد براي علم به‌دست آورد و همزمان موفقيتش در گرد آوردنِ سرمايه‌‌اي اقتصادي که با تکميل سرمايه? فرهنگي‌اش، موجبات استقلالش را از دولت فراهم آورد.