چوبک را مي‌توان داستان‌نويسي ناتوراليست به شمار آورد. فساد، فقر، دزدي، فحشا، پلشتي، روابط جنسي آلوده و عاري از عشق، مرگ و اسارت در مداري بسته درون‌مايه اصلي آثارش را تشکيل مي‌دهد و شخصيت‌هاي اين داستان‌ها اغلب، ولگردان و فواحش و دزدان و اساسا قربانيان تباهي جامعه هستند و او گاه از بيرون با توصيف دقيق و هوشمندانه و گاه از درون با گفتارهاي دروني‌شان آن‌ها را مي‌شناساند...... در اين ميان او با تکنيکي که بي‌شباهت به عکاسي نيست مي‌کوشد به جاي توضيح و گزارش، با توصيف جزء به جزء پديده‌ها، تصويري واقعي از زندگي ارائه دهد... با اين حال توصيف‌هاي درخشان، اجتناب از اِعمال نظرهاي سياسي رايج، احاطه به فرهنگ و زبان عاميانه و شيوه کتابت آن و بالاخره جسارت در بيان دروني‌ترين افکار و احساسات انساني آثار وي را در زمره غني‌ترين و قوي‌ترين داستان‌هاي فارسي قرار داد. زبان و سبک خاص او تا حدودي ملهِم از صادق هدايت اما دقيق‌تر از آن است. پويايي و سرعت اين زبان متناسب با آهنگ قصه تغيير مي‌کند و اين از ويژگي‌هاي سبک اوست؛ سبکي که با او به اوج رسيد و با او نيز از ميان رفت. فرهنگ ادبيات فارسي/ محمد شريفي