تنهايي استراتژيك مهم ترين نمود تداوم موجوديت سياسي تاريخي ايران است ايران چه آگاهانه و خودخواسته و چه ناخواسته به گونه اي استراتژيك از هرگونه اتحادهايي معنادار و متصل به قدرتهاي بزرگ تنهاست و محروم ايران وراي نظام سياسي دچار انزوا نيست بلكه در بزنگاه هاي تاريخي تنهاست و بي ياور