فلسفه، ماده‌اي آموزشي نيست و هيچ حوضه‌اي از دانش نيست كه در جايي ازوجود ماهوي بشري قرار بگيرد. فلسفه به گردبشر، روز و شب همانند آسمان و زمين است و حتي نزديكتر از اين‌دو ( روز و شب ) به بشر است. چيزي به مانند روشنايي كه ميان روز و شب آرام مي‌گيرد كه اما بشر همواره از آن چشم مي‌پوشد و چرا كه او فقط آن‌ چيزي را دنبال مي‌كند كه برايش در روشنايي به جلوه درآيد. هر از گاهي نيز بشر اين روشنايي را انگار كه از آن او باشد، به مراقبه مي‌نشيند و اين بدان هنگام است كه تاريكي فرارسد. ولي از آن پس، او در پيشگام اين روشنايي بهوشتر نيست. چرا كه عازدت او آن بوده كه اينروشنايي، خود بازگردد.