اين کتاب را مي‌توان دنباله‌ي اثر قبلي کرامت مولّلي، ذهن و زمان، دانست که در آن به نقد و بررسي مباني پرسش‌نشده‌ي علوم عصبي مي‌پرداخت و مسئله‌ي زمان را در رأس مطالعات مربوط به موجود زنده بالاعمّ و خواب و رؤيا بالاخصّ قرار مي‌داد. کتاب حاضر درعين‌حال درآمدي کاملا ضروري براي ورود به معضل رؤيا است که تفصيل آن به‌خصوص به لحاظ باليني در جلد دوّم خواهد آمد تا روان‌کاواني را که غالبا مديريّت جلسات را منحصر به کار تعبير مي‌دانند با پيچيدگي‌هاي آن آشنا سازد. نويسنده در جلد نخست ابتداء به مطالعه‌ي رؤيا در بين‌النّهرين مي‌پردازد و نشان مي‌دهد که اقوام باستانيِ اين خطّه، علي‌رغم اعتقاد به قدرت جادويي رؤيا، درکي واثق از عالم احلام داشته‌اند که از يافته‌هاي روان‌کاوي چندان به دور نيست. آن‌گاه به بررسي سير تحوّل خواب‌نامه‌ها در شرق و غرب مي‌پردازد و نشان مي‌دهد که تعبير خواب فرويد، به رغم نوآوري‌هاي تاريخي خود، تا چه حدّ مديون آثار گذشته بوده است. سرانجام، کتاب با مطالعه‌ي روان‌کاوي لکان و ره‌آوردهاي بي‌نظير آن در باب کشف عالم احلام خاتمه مي‌يابد.