استاد عبدالله دوامي به دليل بهره‌مندي و ارتباط گسترده با نوازندگان شاخص و راويان اصلي رديف و خوانندگان و تصنيف‌سازان مختلف و نيز مهارت در نوازندگي ضرب و خوانندگي، به عنوان مهم‌ترين مرجع و راوي رديف آوازي و تصانيف دوره قاجار محسوب مي شد. نوع نگاه زيباشناسانه در انتخاب تصانيفي که با اصالت‌هاي موسيقي دستگاهي همگن و منطبق هستند درمقابل تصانيفي که از عيار هنري کمتري برخوردار بوده و يا بيشتر جنبه مردم‌پسند داشته اند، اصلي‌ترين ويژگي روايت او از تصانيف دوره قاجاراست. کامل‌ترين آوانگاري کارگان ايشان مربوط است به نوشته استاد فرامرز پايور که در اين کتاب به عنوان مرجع اصلي قرار گرفت. علاوه بر تطبيق دقيق حروف و کلمات شعر با نت‌ها نسبت به مرجع اصلي، تلاش کرده‌ام تا نوع آوانگاري باعث ارتباط بيشتر خوانندگان و نوازندگان، در سطوح مختلف هنري با آن شود.