در دلالت لفظ بر معني بر بايسته ي معني آن است که دلالت لفظ بر معنايي که براي آن وضع شده، دلالت قصد است؛ [دلالتش] بر بخشي از آن ،معني، دلالتِ «حيطه» است. دلالتِ تطفّل است. هيچ دلالتِ ،قصدي خالي از متابعت دلالتِ تطفل نيست چرا که در هستي هيچ [ملزومي] نيست که لازمي نداشته باشد اما گاهي از دلالت حيطه تهي است. زيرا برخي چيزها هستند که جزئي ندارند. و عام به خاص ويژه اي دلالت نمي کند پس اگر کسي بگويد: «حيواني ديدم»، مي تواند بگويد انساني نديدم [ولي] نمي تواند بگويد: جسمي نديدم يا متحرک با اراده اي نديدم.