جولي اسکات ميثمي در کتاب تاريخ نگاري فارسي جايگاه نوشته ي تاريخي فارسي را در عرصه ي تاريخ نگاري اسلامي بررسي مي کند و اهميت آن را در طول تقريبا سه قرن (چهارم تا ششم هجري قمري) نشان مي دهد. فرض مهمي که ميثمي تا حدودي به اثبات مي رساند اين است که هدف مورخان آن ادوار اصولا ثبت وقايع نبوده است. آن ها پيش از هر چيز مي خواسته اند روايتي معنادار از رويدادها به دست دهند. او علاوه بر اين، به سبک و شيوه ي بيان، علت گزينش رويدادها، انگيزه ي مورخان، ممدوحان و مخاطبان آن ها و نکات ريز و درشت ديگر مي پردازد. بررسي کارکرد هاي سياسي و فرهنگي تاريخ نگاري فارسي و نيز مقايسه ي بينش مورخان فارسي زبان با نگرش تاريخ نگاران اروپا، به ويژه در قرون وسطا، ديدگاه گسترده تري را درباره ي موضوع کتاب در اختيار خوانندگان علاقه مند مي گذارد.