«اگر نوشتن را بازي فرض کنيم که از دوسه‌هزار سال قبل با هومر، اشيل و سوفوکل آغاز شده‌است، با بکت در قرن بيستم به پايان مي‌رسد و بکت نقطه پايان اين بازي است. او آخرين نويسنده مدرن و نخستين نويسنده پست‌مدرن است. پست‌مدرن‌ها علاقه زيادي به استفاده از کلمه بازي داشتند و جدي‌نگرفتن جهان و زندگي، جزء رويکردهاي آنها بود. در اين کتاب -که حدود ده سال براي آن وقت گذاشتم- سعي کردم با نگاه و زباني از جنس نگاه و زبان بکت به تحليل مفاهيمي چون تنهايي، انزوا، پيري، فرسودگي، مرگ، ستروني، نازايي و تقليل‌گرايي در آثار نمايشي بکت بپردازم.»