ديويد بردول با تکيه بر نتايج حاصل از ربع‌قرن پژوهش در حوزه‌اي که خودش «بوطيقاي تاريخي سينما» مي‌نامد، تحليلي تفصيلي دربار? يکي از اساسي‌ترين پرسش‌هاي مطالعات سينمايي ارائه مي‌دهد: فيلم‌ها در هر بستر تاريخيِ خاصي براي دستيابي به نتايجي مشخص چطور ساخته مي‌شوند؟ از نظر بردول، مطالعه سينما بدون بررسي فيلم‌ها راه به جايي نمي‌برد؛ فيلم‌ پديده‌اي مصنوع است، به شرايط و زمينه‌هاي تاريخي ويژه‌اي تعلق دارد و هدفش ايجاد جلوه‌ها و تأثيرات مشخصي است. اين جلوه‌ها حاصل از انتخاب‌هايي در زمينه فرم و سبک سينمايي‌اند که تجربه ادراکي، شناختي و احساسي ما از فيلم را شکل مي‌دهند. روايت جامع بردول بر مبناي اين ايده اصلي و با تکيه بر پيشينه او در عرصه نقد ادبي و سينمايي نشان مي‌دهد که فيلم‌ها چطور براي تحقق مقاصد سينمايي‌شان به مؤلفه‌هاي اثرگذار فرهنگي جهت داده و آنها را از نو سامان‌دهي مي‌کنند. بوطيقاي سينما با مطالعات موردي برگرفته‌شده از سنت‌هاي مختلف سينمايي و بررسي صحنه‌به‌صحنه فيلم‌ها در خلال بيش از پانصد عکس، گنجينه‌اي پرمايه براي دانشجويان و محققان حوزه سينماست.