فلسفه دين برخلاف الهيات فلسفي که کم و بيش متمايز است، معمولاً خنثي و بي طرف ماند، بلکه در ذيل يک سنت ديني آموزه هاي آن سنت را بررسي مي کند و در پي پاسخ به اين سؤال است که چگونه مي توان آنها را جدا جدا يا در کنار هم به گونه اي فهميد که پشتوانه اي فلسفي براي اعتقادات مذهبي فراهم آورد. نويسنده در اين کتاب علاوه بر طرح و تبيين پرسش ها و مفاهيم کليدي شش موضوع اصلي شامل: معناي زبان دين و مناقشات قرن بيستمي آن؛ سرشت الوهيت، اعم از قدرت و حکمت و فعل الهي؛ برهان هاي وجود خداوند؛ چالش هاي خداباوري، از قبيل مسئله شر، غيبت خدا ،تنوع اديان؛ ايمان بي دليل يا فرابرهاني؛ برهان هاي حيات پس از مرگ اعم از رستاخيز يا تناسخ؛ آنها را از منظر پنج دين زنده و بزرگ دنيا يعني يهود، مسيحيت، اسلام، بوديسم و هندوئيسم بررسي مي کند. يکي از وجوه تمايز اين اثر با آثار مشابه ارجاعات و استنادات متعدد نويسنده به منابع فلسفه اسلامي و فيلسوفان و متکلمان مسلمان است بازخواني سنت فلسفي و کلامي مسلمانان از پرسش هاي جديد مطرح شده در فلسفه دين کاري است که همچنان درخور بسط و منظر پيگيري است.