برباد رفته، اثر مارگارت ميچل نويسنده‌ي آمريکايي، نخستين بار در سال 1936 منتشر شد. کسي فکر نمي‌کرد اين اثر حجيم دهه‌ها پس از انتشار، همچنان جزو پرفروش‌ترين رمان‌هاي تاريخ ادبيات قرار داشته باشد. ميچل در سال 1937 براي بربادرفته برنده‌ي جايزه‌ي پوليتزر شد. در سال1939، يکي از ماندگارترين آثار سينمايي از اين کتاب اقتباس شد. فيلم بربادرفته در مراسم اسکار همان سال نامزد 12 جايزه و برنده‌ي بهترين فيلم شد. اسکارلت شخصيت اصلي داستان بربادرفته، دختري اصيل است که ناگهان در ميانه‌ي عشقي غريب، جنگ‌هاي داخلي آمريکا، فقر و تنهايي، خود را باز مي‌يابد. اسکارلت انگار تمام عمر مي‌جنگد، گاه پيروز و گاه بازمانده و فرورفته در خويش. اما اصلي‌ترين جنگي که او را در خود فرومي‌کشاند،‌ نه جنگ خاک و آتش و سرزمين، بلکه شعله‌هاي بلند آرزو، بي‌انصافي عشق‌ها و گره‌هاي بي‌شماري است که در زندگي پيش‌رويش، خودش و خانواده‌اش را به بازي مي‌گيرد. اسکارلت گاه روزگار را تحقير مي‌کند و مي‌خواهد از بند همه‌چيز بگريزد، گاه هم مانند مهره‌اي سوخته از بازي بيرون مي‌رود. فرم و ساختار در رمان بربادرفته شکلي اصيل به رمان بخشيده است. معنا و محتواي داستان نيز با توجه به دغدغه‌هاي جاري در آمريکاي آن زمان، بسيار موردتوجه مخاطبان جدي ادبيات و منتقدان ادبي قرار گرفت.