كودكي 10 ساله بودم. عاشق كتاب خواندن، مخصوصا كتاب‌هاي علمي و كتاب‌هاي ستاره‌شناسي، در كتاب‌خانه محلمان عضو شدم كه پر از اين جور كتاب‌ها بود. كتابي به امانت گرفتم و به خانه آمدم. كتابي به نام «انسان در فضا» نوشته آيزاك آسيموف. آن نخستين كتابي بود كه از آيزاك مي‌خواندم. چقدر روان و لذت‌بخش بود. عصر همان روز مادرم پرسيد: «اين كتاب رو مي‌خوني چيزي هم مي‌فهمي؟» با غرور گفتم: «پس چي كه مي‌فهمم! تمومش هم كردم!» جادوي آيزاك آسيموف اثر كرد. از آن روز تا كنون بيش از 25 سال گذشته و من عملا در تمام اين مدت با كتاب‌هاي آيزاك زندگي كرده‌ام و حساب چيزهايي كه از او آموخته‌ام، از دستم در رفته است، هنوز كه هنوز است، اولويت اولم براي كتاب خريدن و كتاب خواندن، آيزاك آسيموف است و اگر كتابي از او ببينم كه در كتاب‌خانه‌ام نباشد، براي خريدن آن حتي يك لحظه هم ترديد نخواهم كرد.