جامعه‌اي آزاد و دموکراتيک که در عمل قابل‌تحقق باشد چگونه است؟ فهرست‌کردن انبوه بي‌عدالتي‌هاي موجود دشوار نيست: فقر، استثمار، بي‌ثباتي، بحران محيط زيست، نابرابري‌هاي ريشه‌اي… اما آيا بديلي عملي که بتوان بر اين وضع ترجيحش داد وجود دارد؟ نويسندگان بديل‌هاي سرمايه‌داري هريک به نوبه‌ي خود مي‌کوشند نشان دهند که بديلي عملي چگونه مي‌تواند باشد. «اقتصاد مشارکتيِ» رابين هانل، با تمرکز بر شورايي‌کردن اداره‌ي محيط‌هاي اقتصادي، به‌شکلي ملموس بر اين ايده خط بطلان مي‌کشد که انتخابي جز اقتصاد بازار يا برنامه‌ريزي متمرکز دولتي وجود ندارد. برنامه‌ريزي مشارکتي او به شيوه‌اي دموکراتيک راه سومي واقعي پيشنهاد مي‌کند. در مقابل، اريک اُلين رايت مي‌کوشد امکان‌هاي عمليِ افزايش قدرت اجتماعي را در همين بستر فعلي بررسي کند. او به طرح استراتژي‌ها و مدل‌هايي مي‌پردازد که به واسطه‌ي آن‌ها قدرت اجتماعي مي‌تواند بر قدرت دولتي و اقتصادي تفوق يابد. از خلال گفت‌وگوي همدلانه و موشکافانه‌ي اين دو طيفي از مسائل و مشکلات مهم مطرح مي‌شوند که در راه تحقق بديل‌هاي ممکن وجود دارند.