با چراغ در آينه‌هاي قناس پژوهشي است درباره درام انگليس در دو دوره بحراني: انقلاب فرانسه و درام رمانتيسم، رخداد 1968 و درام «جوانان خشمگين». هدف از نوشتن آن ارزيابي دگرديسي انديشه و کار درام‌نويساني است که با نهادهاي حاکم، و رفته‌رفته با خود، «چپ‌افتاده» بودند، روندي که به ايجاد فضاهاي انساني‌تر ميان نويسنده، مخاطب و منتقد کمک شاياني کرد. خوانندگان اين کتاب دو گروهند: نخست، پژوهشگران، دانشجويان ادبيات انگليس، ادبيات نمايشي، و شايد تئاتر، دوم خوانندگان عادي. شايد اين کتاب براي گروه اول بيشتر از حيث نکات فني جالب باشد؛ اما بيش از آن، روي سخنش با خوانندگان عادي است. در قرن بيست، در ايران، دو انقلاب را پشت سر گذاشته‌ايم و خطر يک جنگ داخلي در قرن بيست‌و‌يک هم از بيخ گوشمان گذشته است. مي‌گويند هر ملتي در تاريخش فقط يک‌بار حق دارد انقلاب کند، اما در ايران اين پديده دوبار رخ داده است. بارسوم يعني نابودي از بيخ‌و‌بن. ... پس هدف والاتر اين کتاب بيان اين نکته بوده که براي پايداري و پاسداري از ارزش‌هاي انسان‌ها در هم‌زيگاه‌شان، به ادبيات نمايشي، تئاتر، و نقد سنجيده آن‌ها نيازمنديم.