اولين پرسشي که پيش بيني ميکنم هنرجويان و دانش آموزان بالقوه درباره ي جهت گيري کالس هاي من خواهند پرسيد اين است که تري شرايبر کدام روش بازيگري را تدريس مي کند؟ مربي اي متدولوژي خاص خود را دارد – فلسفه ي اصلي آموزش بازيگري که در هر آموزش، تمرين ها و مطالعه ي صحنه خود را نشان ميدهد. هدف نهايي هر تکنيک بازيگري اين است که عقل را با غرايز ترکيب کرده و هدف هر دوره تربيت بازيگراني است که با سهولت، سادگي و خودانگيختگي ميان اين دو در حرکت باشند. قطعا رسيدن به چنين نتيجه اي در عمل کار چندان ساده اي نيست پاسخ من به اين پرسش معمول اين است: «من سبک بازيگري آمريکايي» را آموزش ميدهم، اگرچه براي بسياري از هنرجويان اين پاسخ چيزي را روشن نمي کند. اما منظور من از اين پاسخ اين است که من روش هايي را آموزش مي دهم که در طول زمان توسط بازيگران ماهر آمريکايي - که جهان بازيگري و آموزش بازيگري را در قرن بيستم تعريف کرده اند – مورد کرده اند - مورد استفاده قرار گرفته اند