پرسش اصلي کتاب اين است که آيا مي‌توان با تلاش در بازسازي باغي با عوامل هويت ايراني، که در ميراث غني ايرانيان «سنت ايرانيت ، دين ، و تجدد» خوانده شده است، سرنموني موفق براي بازيگري و نقش آفريني عرضه کرد؟ پاسخ کتاب اين است که مثال‌هاي فراواني وجود دارند. اما به گمان نويسنده سرآمد آن‌ها حافظ بزرگ است که ابزارهايي کارساز در سه سپهر روشي، محتوايي و عملي به‌جا گذاشته است. وي بر اساس روش «نظربازي» مفاهيمي کليدي، مهم و سرمد را ابتکار کرده است، روشي که ايجاب مي‌کند مفاهيم نظري و عملي وي عينا تقليد نشوند، بلکه به عنوان افق و نمونه تلقي شوند.