سازمان‌ها و اشخاص زيادي، غرق در انديشه پيروزي هستند. اما چگونه مي‌توانيم در بازي پيروز شويم كه در حقيقت هيچ پاياني ندارد؟ چنين چيزي اصلا وجود ندارد. مثلا چيزي به اسم «برنده شدن» در كسب و كار داريم؟! كتاب‌هاي «با چرا شروع كنيد و رهبران آخر غذا مي‌خورند سايمون سينك، به ميليون‌ها نفر كمك كرد تا قوانين مخفيِ حاكم بر رفتار را مشاهده كنند. اكنون، كتاب بازي بي نهايت ما را به چالش مي كشد تا ديدگاه‌مان را درباره نحوه كاركرد سازمان‌ها بازبيني كنيم. اين‌بار، سايمون سينك به دنبال پاسخي براي يك سوال جالب است: چگونه در يك بازي كه هيچ خط پاياني ندارد، رو به پيشرفت باشيم و دوام بياوريم؟ بازي‌هايي مثل فوتبال و شطرنج، با قوانين مشخص و نقطه پايان واضح، بازي محدود محسوب مي‌شوند. اما بازي كسب و كار، نامحدود و بي‌نهايت است؛ و در آن، چيزي به اسم «برنده شدن» وجود ندارد، چرا كه همواره چالش‌هاي جديد پيش مي‌آيد، قوانين بازي مشخص و پايدار نيست، بازيكنان ثابت و هميشگي نيستند و هيچ خط پاياني براي آن متصور نيست. در بازي بي‌نهايت كسب و كار، تنها كساني براي مدتي طولاني دوام مي‌آورند كه با قوانين نامحدود بازي مي‌كنند. آن‌ها كارهايي انجام مي‌دهند كه قادرشان مي كند تا نوآورتر، منعطف‌تر و پايدارتر از رقبا باشند. داشتن طرز فكر محدود در يك بازي نامحدود مي‌تواند قاجعه بار باشد. براي مثال در طي جنگ ويتنام، آمريكا تقريبا تمام نبردها را پيروز شد و سربازان بسيار زيادي از دشمنش را نابود كرد، اما همچنان بازنده جنگ بود. معيارهايي كه آن‌ها امتيازات و عملكردشان را مي‌سنجيدند، در نهايت بي ارزش بود. ويتنام شمالي مايل بود هر سختي را تحمل كند و تا هر زمان كه لازم باشد بجنگد تا آمريكا را وادار به عقب‌نشيني كند. در آن جنگ، ويتنام شمالي، طرز فكر بازي بي‌نهايت داشت. سايمون سينك با ارائه مثال‌هاي بسيار گسترده و متنوع، نشان مي دهد كه بازيكنان نامحدود، در هر حوزه‌اي، چطور رقبايشان را خسته و از ميدان به در مي‌كنند و چطور براي مدت زماني طولاني در بازي باقي مي‌مانند و سازمان‌هايي بسيار قوي مي‌سازند، آنقدر قوي كه از پس هر طوفاني بر بيايند. رهبران بزرگ به طرز ماهرانه‌اي بازي بي‌نهايت را پيش مي‌برند و خود را مشغول دستاوردهاي كوتاه مدت نمي‌كنند. با اين كتاب، همه مي‌توانيم روش كار و دلايل موفقيت آن‌ها را بدانيم.