فرض کنیم یکی را در خیابان می‌بینی و او با صدایی که به‌شدت بیان‌گر عواطف او است به تو می‌گوید عزیز‌ترین دوستش را از دست داده است. می‌توانی بگویی: «نحوه‌ی ابراز احساسش به‌طور فوق‌العاده‌ای زیبا بود». فرض کنیم بعدش بپرسی: «این که من این فرد را تحسین می‌کنم چه شباهتی دارد با این که بستنی وانیلی بخورم و از آن خوشم بیاید؟» به نظر می‌رسد مقایسه‌‌ی آن‌ها تقریبا منزجر کننده است (ولی می‌توان آن‌ها را با واسطه‌‌هایی به هم ارتباط دهی). فرض کن کسی بگوید: «ولی این نوعی لذت کاملا متفاوت است»، اما آیا تو دو معنی از «لذت» به یاد داری؟ تو در هر دو موقعیت واژه‌ی واحدی را استفاده می‌کنی.