نقش روشن‌فکر این نیست که به دیگران بگوید چه باید بکنند. روشن‌فکر به چه حقی می‌تواند چنین کند؟ و به یاد آورید تمام آن پیشگویی‌ها، نوید‌ها، حکم‌ها و برنامه‌هایی که روشن‌فکران در دو سده گذشته بیان کردند و اکنون اثرها و نتیجه‌های‌شان را می‌بینیم. کار روشن‌فکر این نیست که اراده سیاسی دیگران را شکل دهد، کار روشن‌فکر این است که از رهگذر تحلیل‌هایی که در عرصه‌های خاص خود انجام می‌دهد، امور بدیهی و مسلم را از نو مورد پرسش قرار قرار دهد، عادت‌ها و شیوه‌های عمل و اندیشیدن را متزلزل کند، آشنایی‌های پذیرفته شده را بزداید، قاعده‌ها و نهاد‌ها را از نو ارزیابی کند و بر مبنای همین دوباره مسئله‌کردن در شکل‌گیری اراده سیاسی شرکت کند.