ملکه مري اول، دومين فرزند هنري هشتم شاه انگلستان، در 17 نوامبر 1558 از دنيا رفت. اما مرگ او به جاي سوگواري موجي از شادماني به همراه داشت. فرمانروايي مري براي مردم سراسر کشور همچون کابوس بود: شکست در جنگ‌هاي خارجي و درگيري و کشمکش مذهبي در داخل. انگلستان را بلعيده بود و کشمکش‌هاي تلخ و ناگوار بين کاتوليک‌هاي رومي و پروتستان‌ها روح و روان کشور را فرسوده بود، پروتستان‌ها مي‌خواستند کليسايشان را از زير يوغ روم رها سازند. پس از مرگ ملکه مري خونريز مردم انگلستان، بجز اقليت کاتوليک‌ها، به استقبال دوره‌اي مي‌رفتند که اميدوار بودند با آرامش، آزادي و رفاه همراه باشد. همه اين اميد و آرزوها در گرو عملکرد زني بيست و پنج ساله بود: اليزابت تودور، خواهر ناتني کوچک‌تر مري و آخرين فرزند در قيد حيات هنري هشتم. دوران سلطنت چهل و پنج ساله او براي هميشه به «عصر اليزابت» معروف شد. انگلستان به قدرتي مورد احترام در اروپا بدل شد و قلمروش تا آن سوي درياها گسترش يافت. مردمش به ثروت و رفاه رسيدند. هنر شکوفا شد. قانون و حکومت شکل کامل‌تري به خود گرفت و سرانجام الگويي براي جهانيان شد.