انقلاب‌‌ها، يکي از متداول‌ترين و جذاب‌ترين حوزه‌هاي تحقيق در علوم انساني به‌شمار مي‌روند. با اينهمه اغلبِ مطالعات در اين حوزه يا به جستجوي ريشه‌هاي انقلاب‌ها برآمده‌اند يا بر خودِ واقعه در دوران کم‌و‌بيش کوتاه پديد آمدنش تمرکز کرده‌اند. کتاب حاضر استثنايي است بر اين قاعده زيرا به تجزيه و تحليلِ تأثير شيوه انقلابي کسب قدرت بر ماهيت، ساختار و پايداري آن نظام‌هايي مي‌پردازد که از اين طريق ساخته مي‌شوند.استدلال اصلي کتاب حاضر آن است که راديکاليسم نظام‌هايي که با انقلاب قدرت را به‌دست مي‌گيرند آنها را به اتخاذ سياست‌هايي مي‌کشاند و وارد چرخه‌اي از کنش و واکنش با پيرامون خود مي‌کند که باعث مي‌شود همه نظام‌هاي برآمده از انقلاب هم در مسير اقتدارگرايي گام بردارند و هم از خصلت‌هاي يکساني برخوردار باشند که طول عمر بالايي را براي‌شان تضمين مي‌کند. به دليل بازخواني وقايع تاريخي‌اي که منجر به روي کار آمدنِ نظام‌هاي انقلابي مورد بحث در اين کتاب شده‌اند و به‌ويژه پيگيري چالش‌هايي که هر يک با آن روبرو شدند کتاب حاضر در عين حال مروري است بر تاريخ سياسي جهان غيرغربي در قرن بيستم.