در این حکایت قاضی شهر با دیدن رویدادی عجیب، مردم را خبر می‌کند و ماجرای رخ داده را با ناباوری تعریف می‌کند. مردم با شنیدن سخنان قاضی او را دیوانه می‌خوانند. قاضی برای رهایی از این سخن می‌گوید که شوخی کرده است؛ اما حقیقت چیز دیگری است. نگفتن هر سخنی به دیگران و یا به تعبیری «هر راستی را نباید گفت» پیام این حکایت است.