خوب من خالي كن از حرص زمانه سينه را شاد باش و خاك بر سر كن غم ديرينه را من برايت شعر مي‌خوانم كنار پنجره برف مي‌بارد، برو روشن كن آن شومينه را هر طرف رو مي‌كنم هستي، مگر پوشانده است عكس تو كانون يك تالار پر آيينه را؟