در سده‌هاي نخست شکل‌گيري و گسترش الهيات مسيحي، اسطوره‌پردازي در خصوص شخصيت زنانه‌ي الهي به نام سوفيا مورد توجه برخي از متفکران آن جامعه قرار گرفت و آنها اقدام به ارائه‌ي ديدگاه‌هاي خود در اين زمينه کرده و به بازخواني الهيات مسيحي با توجه به اين اسطوره که اساسا ريشه‌اي گنوسي دارد پرداختند. به نظر مي‌رسد، مسئله‌ي وجود شرور و رنج بشر، بيش از هر موضوع ديگري توجه اين افراد را به خود جلب کرده باشد. از آنجايي که ايشان نمي‌توانستند حکمت الهي را با وجود شرور در جهان جمع ببندند، ناچار حکمت را همچون يک شخصيت الهي از خدا تمايز بخشيده و جدايي اين دو را سبب بروز ناآرامي و بي‌نظمي در جهان بيان کردند.