اين کتاب رويکرد استعمارزدايي از جامعه‌شناسي را مد نظر قرار داده است و از منظر رويکرد استعمارزدايي از جامعه‌شناسي بر خلاف بسياري از رشته‌هاي ديگر، جامعه‌شناسي «استعمار» ايجاد نشد بلکه از همان ابتداي کار خود همواره استعماري بود. هدف اين کتاب اين است که جامعه‌شناسي هم منطق معرفت استعماري را دروني کرد و هم خود آن معرفت را بازتوليد و تقويت کرد. در اين کتاب، معرفت استعماري را شيوه‌هاي مسلط انديشه و دانستني برشمرده که باعث توليد و بازتوليد تفاوت استعماري شد؛ از اينرو از منظر اين کتاب؛ دنياي استعمار و امپراتوري‌ها تنها هياهوي پس‌زمينه جامعه‌شناسي نبود بلکه اين رشته براي دروني‌سازي شيوه‌هاي استعماري انديشه و بازنمايي جهان به‌وجود آمد. همچنين اين کتاب، سبک استعماري توليد دانش با گذشت بيش از يک قرن همچنان در شکل‌گيري کردار جامعه‌شناختي را اثرگذار و کنش‌هاي مربوط به آينده جامعه‌شناسي را نيازمند بررسي جدي گذشته اين رشته دانسته است.