اين كتاب اكتشاف راه‌هايي است كه شما را راهنمايي مي‌كند تا خود را بيشتر دوست بداريد. نمي‌دانم اين اعتقاد كه نبايد خود را دوست بداريم از كجا آغاز شد و خالق آن چه كسي بوده است؛ اما دوست داشتن خودمان از آن چيزهايي است كه كمتر به ياد آن مي‌افتيم و اگر آن را به ياد آوريم نيز بي‌درنگ از آن گذر مي‌كنيم، زيرا ما در خانواده و جامعه‌اي رشد يافته‌ايم و بزرگ شده‌ايم كه به ما آموخته‌اند بايد خانواده و ديگران را بر خود مقدم بدانيم تا انساني نيكو به شمار آييم و كساني كه غير از اين و به خود فكر مي‌كنند افراد خودپسند و متكبري هستند كه خصلت‌هايي دارند كه هيچ‌كس آن‌ها را تأييد نمي‌كند. هرگز كسي در زندگي به ما نگفته است كه خود را دوست داشته باشيم، هرگز نياموخته‌ايم فقط كساني مي‌توانند به ديگران محبت كنند كه به خود محبت دارند. آيا مي‌توان از يك كوزه خالي انتظار آب گوارا داشت؟ آن‌كه به خود اهميتي نمي‌دهد بدان معنا نيست كه خود را فراموش كرده است، بلكه در تمناي آن است كه همان‌گونه كه خود به ديگران محبت مي‌كند، ديگران نيز او را از محبت سيراب كنند، خواسته‌اي كه هرگز، دست‌كم به طور كامل، به حقيقت نخواهد پيوست.