«ايران سرزمين باستاني که در طول تاريخ خاستگاه هنرمندان بيشماري بوده که آثاري بي‌بديل را نقش بستند، شاهکارهايي گاه با نقوش رمز‌آلود. با نگاهي دقيق‌تر به ماهيت نقوش در طي تاريخ، به نقوش بر‌مي‌خوريم که از جايگاه و قداستي خاص برخوردار بودند. بته‌ جقّه از نقش‌مايه‌ي اصيل و اسطوره‌اي فرهنگ و هنرهاي ايران است، که از دوران کهن در ايران رواج داشته است و زينت‌بخش صنايع مختلفي بوده است. در طول ساليان اين نقش کهن در روند تکامل قرار گرفته و تبديل به موتيف مشخصي که امروزه مي‌شناسيم شده است. بته‌ جقّه ميراثي از گذشتگات ما، نمادي که ما را به انسان‌هاي هزاران سال پيش پيوند مي‌زند و ما را به کشف جهاني رمز‌آلود مي‌رساند. بته‌ جقّه در واقع نمادي اسطوره‌اي است و همان‌طور که مي‌دانيم نماد، اسطوره، باورها، سنت‌ها و هر عنصر فرهنگي به دليل پاسخ به يکسري پرسش‌ها و نيازهاي انسان‌ها شکل مي‌گيرند و اينعناصر فرهنگي کارکرد حياتي دارند که هر يک نيازي را پاسخ مي دهند. و از اين منظر مي‌توان بته‌ جقّه را يک عنصر فرهنگي دانست که در طول تاريخ ريشه گرفته و رشد کرده است تا امروز که هنوز هم نقش جاويدان بسيار محبوب و رايج است.»