«آتروپاتن»، که ريشه‌ي نام آذربايجان است، ???? سال پيش در سلسله‌ي ماد به نام منطقه‌اي شامل ناحيه‌هاي آذربايجان و کردستان اطلاق مي‌شد که پس از استقرار سلسله‌ي هخامنشي همچنان به‌عنوان يک ساتراپ مهم به همين نام باقي ماند. اين منطقه در استمرار خود تا زمان ساسانيان مانند ديگ درهم‌جوشي از طايفه‌ها، زبان‌ها و آيين‌هاي پيشاايراني و سپس ايراني، و نيز برخي اقوام همسايه به‌نظر مي‌رسيد و ايرانيان آذري و ايرانيان کرد، از مهم‌ترين ساکنان آن محسوب مي‌شدند. در کتاب حاضر، مؤلف پس از سال‌ها پژوهش در تاريخ اين منطقه و با بهره‌يابي از مهم‌ترين منابع علمي به زبان‌هاي مختلف نشان مي‌دهد که نياکان منطقه‌ي آذربايجان و کردستان در طي قرن‌هاي متوالي در کنار هم زيسته‌اند و ترکيبِ به‌اصطلاح «قوميِ» آن‌ها در هر دوره‌ي تاريخي مختلط‌تر از پيش شده، و با وجود برخي تغييرات، اصل و گوهرشان يکي بوده است.