اين کتاب شامل گفتارهايي است که طه حسين در سال 1927، درباره? ادب جاهلي نوشته است. منظور و هدف او از نوشتن اين گفتار، نقد روش‌هاي مرسوم و متعارف در تاليف و تدريس تاريخ ادبيات مصر در زمان او بوده است. اين نقد از جهت تاکيد بر صحيح‌ترين روش‌هاي پژوهش در تاريخ‌نگاري ادبيات و اقتضائات علمي آن و لزوم پرهيز از آسان‌‌پنداري در تدريس و تدوين تاريخ ادب، روشنگر و راهگشاست. اين کتاب 9 گفتار دارد: «درس ادبيات در مصر»، «راه و روش اصلاح»، «فرهنگ و درس ادبيات»، «ادبيات»، «رابطه ادبيات و تاريخ ادبيات»، «ادبيات انشايي و ادبيات توصيفي»، «معيارهاي تاريخ ادبي (معيار سياسي، معيار علمي، معيار ادبي)»، «تاريخ‌نگاريِ ادبيات عربي کي دست خواهد داد؟» و «آزادي و ادبيات».